O gün Charlie Chaplin ve yanındaki balerin kız istemsizce dans ediyorlardı. Çünkü biri ayaklarını hareket ettirdikçe, diğerinin de ettiresi geliyordu. Evet, farklı danslar ediyorlardı elbet ama garip bir uyum vardı ayakları arasında.
Zerafetle samimiyetin birleşimi gibi mi desem… Yok, süslü püslü kelimeler kullanmayacağım.
Dans ederlerken Chaplin, balerini belinden kavradı ve tam da o an gökyüzünde kocaman bir boşluk açıldı. Çıkan o şiddetli girdap, tozu,toprağı, ağaçları,evleri, yani her şeyi yerinden söküp içine çekiyordu. Ve tabi, onların arasında savrulanlar arasında balerin ile Chaplin de vardı.
Girdap, onları içine aldıktan sonra Samanyolunun en ücra köşelerine fırlattı. Venüs’ün üzerindeydiler. Uzayda olduklarını idrak etmelerini sağlayan tek şey, yerçekimi olmadığını anladıklarındaki o ilk zıplayıştı. Henüz 8 dakika öncesinde yeryüzünde fütursuzca dans ediyorlardı, hay aksi, nerden çıkmıştı şimdi bu. Chaplin “bastonum nerde benim” diye düşünürken, balerin karşısındaki Venüs canavarına korkuyla bakıyordu. Canavar, yere hızlıca çömelip sıçmaya başladı. Balerini tiksindiren ve sağ koluyla Chaplin’i dürtmesini sağlayan şey Venüs canavarının mor renkteki bokuydu.
Canavar, onları farketmeden hızlıca zıplayıp ordan uzaklaşmaya başladılar. Yerçekimi olmamasının yararlarından faydalanıyorlardı elbette ama bu romantik hikayemize gitmeyen mor boklu Venüs canavarına ciddi ve terbiyesizce küfürler ettiler.
Zıplarlarken -ki bu zıplama saatte 8,550,000 hızla idi- Plüton’a vardıklarını farkettiler. Plüton’da bekleyen tek gözlü bir bekçi görüp yanına sokuldular.
“Biz Güneş’e nasıl gidebiliriz?” dedi Chaplin.
“Güneş sizi çok yakar, ona yaklaşmadan henüz bir milyar kilometre öncesinden yanar tutuşursunuz kül olursunuz, yıldızlara gidin.” dedi bekçi.
Chaplin, balerininin elinden tutup bekçiden öğrendiği yıldız koordinatlarını takip etmeye başladı.
Aylarca, yıllarca, asırlarca zıpladılar. Ve en sonunda o koskocaman kalabalık yıldız kolonisini bulmayı başardılar.
Kendilerine en konforlu yıldızı seçip, oraya yerleştiler. Ve ilk iş olarak yeniden dans etmeye başladılar.
Çünkü onlar Chaplin ve balerindi. Onlar yeryüzünde veya gökyüzünde, ne olursa olsun, dans etmeliydiler.
Zerafetle samimiyetin birleşimi gibi mi desem… Yok, süslü püslü kelimeler kullanmayacağım.
Dans ederlerken Chaplin, balerini belinden kavradı ve tam da o an gökyüzünde kocaman bir boşluk açıldı. Çıkan o şiddetli girdap, tozu,toprağı, ağaçları,evleri, yani her şeyi yerinden söküp içine çekiyordu. Ve tabi, onların arasında savrulanlar arasında balerin ile Chaplin de vardı.
Girdap, onları içine aldıktan sonra Samanyolunun en ücra köşelerine fırlattı. Venüs’ün üzerindeydiler. Uzayda olduklarını idrak etmelerini sağlayan tek şey, yerçekimi olmadığını anladıklarındaki o ilk zıplayıştı. Henüz 8 dakika öncesinde yeryüzünde fütursuzca dans ediyorlardı, hay aksi, nerden çıkmıştı şimdi bu. Chaplin “bastonum nerde benim” diye düşünürken, balerin karşısındaki Venüs canavarına korkuyla bakıyordu. Canavar, yere hızlıca çömelip sıçmaya başladı. Balerini tiksindiren ve sağ koluyla Chaplin’i dürtmesini sağlayan şey Venüs canavarının mor renkteki bokuydu.
Canavar, onları farketmeden hızlıca zıplayıp ordan uzaklaşmaya başladılar. Yerçekimi olmamasının yararlarından faydalanıyorlardı elbette ama bu romantik hikayemize gitmeyen mor boklu Venüs canavarına ciddi ve terbiyesizce küfürler ettiler.
Zıplarlarken -ki bu zıplama saatte 8,550,000 hızla idi- Plüton’a vardıklarını farkettiler. Plüton’da bekleyen tek gözlü bir bekçi görüp yanına sokuldular.
“Biz Güneş’e nasıl gidebiliriz?” dedi Chaplin.
“Güneş sizi çok yakar, ona yaklaşmadan henüz bir milyar kilometre öncesinden yanar tutuşursunuz kül olursunuz, yıldızlara gidin.” dedi bekçi.
Chaplin, balerininin elinden tutup bekçiden öğrendiği yıldız koordinatlarını takip etmeye başladı.
Aylarca, yıllarca, asırlarca zıpladılar. Ve en sonunda o koskocaman kalabalık yıldız kolonisini bulmayı başardılar.
Kendilerine en konforlu yıldızı seçip, oraya yerleştiler. Ve ilk iş olarak yeniden dans etmeye başladılar.
Çünkü onlar Chaplin ve balerindi. Onlar yeryüzünde veya gökyüzünde, ne olursa olsun, dans etmeliydiler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder